Anasayfa
Mesaj Sayısı : BENİM GERÇEK DEMEMLE NE BU HİKAYE GERÇEK OLUCAK NEDE GERÇEK DEĞİL DEMEMLE İÇİN RAHATLICAK
kzın annesiyle babası hiçbir zamn gerçeği kabullenemediler ... küçüklüğünden beri hep sessiz bir çocuktu kendini oyalıyacak şeyleri hep bulurdu kitap okur müzik dinler film izlerdi insanlarla diyalogu pek yoktu bu yüzden, ama dışlanmamıştı hiçbir zamn ve aslında en önemlisi sürekli yazardı kısa uzun doluşey yazardı kimine göre anlamsız şeylerdi , sadece hayal gücü çok geniş deyip güler geçerlerdi, kzın 16. yaş günüydü sahil kenarında çok eski dedesinden kalma yazlık bir evde kutlamak istedi doğm gününü kızı kıramadılar bakımsız eve gidip temizlediler ,doğum gününde kızın bir kere bile yüzü gülmedi bu durum ailesini deli ediyordu neyin eksik olduğunu düşünüp durdular .. kızın arkadşlarından biri kıza doğru yaklaştı ve durumu gördü kızı karşısında kimse yoktu ama o birsiyle konusuryordu ''hepsinin işi biticek biliyorum çünkü bu benim elimden olucak ''dediğini duydu arkdşı olduğu yerde dondu kaldı kızın söylediklerinden çok kiminle konustuğunuda duymştu yumuşak bir sesti bu vede bundan korkusu azalıyordu rahatladıkca ilerliyordu sese doğru kzın önüne geçip orda ölece durdu ve tüm o korku içine tekrar gelmişti arkasında kız avaz avaz bağarıyordu ona doğru döndü arkadası sadece izliyordu ellerini gerginlikten kullanmayı unuttuğu belliydi kız gözünün önnde çıldırmış gibi bağırıp pastanın yanında duran bıçağı aldı ve bir an bile düşünmeden karnına doğru bıçağı sapladı ve geriye doğru yığıldı deminkinin aksine o kadr sakin görünüyorduki sanki o bıçak vücudunda bile değildi ...1 sene sonra kız yaşıyordu ama belden aşaısı artık tutmuyordu fizik tedaviler psikologlar hiç işe yaramamıştı ne yürüyor ne konusuyordu artık yazmıyordu bile,ailesi eskiden okuyup anlamsız bulduğu şeyleri yeni kavramıştı ''bu sesleri kim susturacak ya ben istediğini yapıp çevremdekileri susturacağım yada o beni susturacak ' !
alıntıdır
kzın annesiyle babası hiçbir zamn gerçeği kabullenemediler ... küçüklüğünden beri hep sessiz bir çocuktu kendini oyalıyacak şeyleri hep bulurdu kitap okur müzik dinler film izlerdi insanlarla diyalogu pek yoktu bu yüzden, ama dışlanmamıştı hiçbir zamn ve aslında en önemlisi sürekli yazardı kısa uzun doluşey yazardı kimine göre anlamsız şeylerdi , sadece hayal gücü çok geniş deyip güler geçerlerdi, kzın 16. yaş günüydü sahil kenarında çok eski dedesinden kalma yazlık bir evde kutlamak istedi doğm gününü kızı kıramadılar bakımsız eve gidip temizlediler ,doğum gününde kızın bir kere bile yüzü gülmedi bu durum ailesini deli ediyordu neyin eksik olduğunu düşünüp durdular .. kızın arkadşlarından biri kıza doğru yaklaştı ve durumu gördü kızı karşısında kimse yoktu ama o birsiyle konusuryordu ''hepsinin işi biticek biliyorum çünkü bu benim elimden olucak ''dediğini duydu arkdşı olduğu yerde dondu kaldı kızın söylediklerinden çok kiminle konustuğunuda duymştu yumuşak bir sesti bu vede bundan korkusu azalıyordu rahatladıkca ilerliyordu sese doğru kzın önüne geçip orda ölece durdu ve tüm o korku içine tekrar gelmişti arkasında kız avaz avaz bağarıyordu ona doğru döndü arkadası sadece izliyordu ellerini gerginlikten kullanmayı unuttuğu belliydi kız gözünün önnde çıldırmış gibi bağırıp pastanın yanında duran bıçağı aldı ve bir an bile düşünmeden karnına doğru bıçağı sapladı ve geriye doğru yığıldı deminkinin aksine o kadr sakin görünüyorduki sanki o bıçak vücudunda bile değildi ...1 sene sonra kız yaşıyordu ama belden aşaısı artık tutmuyordu fizik tedaviler psikologlar hiç işe yaramamıştı ne yürüyor ne konusuyordu artık yazmıyordu bile,ailesi eskiden okuyup anlamsız bulduğu şeyleri yeni kavramıştı ''bu sesleri kim susturacak ya ben istediğini yapıp çevremdekileri susturacağım yada o beni susturacak ' !
alıntıdır
